ऊस उताराला लागला आहे. वातावरणात दमटपणा फार नसला तर निळ्या आकाशातले ढगांचे पुंजले सुंदर चित्रे बनून बदलत्या आकारांनी मायावी खेळ खेळत पश्‍चिमेकडून पूर्वेकडे पांगत पांगत जाताना दिसतील. गोव्यात (Goa) उतारावरच्या प्रदेशात रगांचे विभ्रम पहायला मान उंचावून आकाशाकडे नजर लावून पहावे लागते.

पण ढगांचा झिम्मा अगदी नजरेसमोर सादर हाेताना पहायचे असेल तर गोव्याच्या पश्‍चिमेला असलेल्या चोर्ला घाटा इतकी योग्य जागा दुसरी नाही. पश्‍चिम घाटात वसलेल्या चोर्लाचे सौंदर्य पावसाळ्यातच खरे अनुभवयाला मिळते असे मानले जाते. ते खरेही असेल कादाचित पाऊस, झरे, हिरवी झालेली झाडे, अंगचटीला येणारे धुके हे सगळे अगदी त्या गोतावळ्यात राहून, न आवरता येणाऱ्या अपरंपार सुखाच्या मापात त्या काळात वाट्याला येते. पण जसा पाऊस उताराला लागतो घाटाला वेटाळून राहणारे तिथले ढग जरा दूर होतात. घाटातल्या डोंगदऱ्या अधिक स्पष्ट होत जातात. आता हे सौंदर्य आपण आपली वास्तवता राखून अधिक अलिप्तपणे न्याहाळू शकतो. या काळात ढग कधी डोंगरावर उतरतात आणि तिथल्या झाडांच्या दाटीत अंग सुस्तावून पडून राहतात.

कधी ते डोंगरांच्या पायऱ्या चढत तुमच्या दिशेने सुसाट येतात. कधी डोंगरमाथ्यावरचे हात हलक्याने सरकवून त्यांचे सुस्नात दर्शन घडवतात. कधी खोल दरीत चमकणाऱ्या पाणवठ्यावर कृष्णासम आवेगी होऊन उतरतात. ह्या चोर्ला घाटातून अनेकदा आपण हुबळी-बेळगावला किंवा कोल्हापूर-पुण्याला जातो आणि घाटावरच्या टूरिस्ट पॉईटवर उभे राहून दोन घटका डोळ्यांना सुख द्यायचा प्रयत्नही करतो पण तो घाट, तिथल्या डोंगरदऱ्या आणि त्यामधल्या ढगांचे ते मौसमी पक्षी यांचे मैत्र आणि त्यांचा मेळ यांचा अनुभव छाती भरुन घ्यायचा असेल तर त्या घाटात आपण आपला पूर्ण दिवस सारणेच श्रेयस्कर आहे. या घाटातले सौंदर्य प्रत्येक कोनातून समान परिपूर्णतेने जाणवत राहते. आकाशात पश्‍चिमेकडून पूर्वेकडे जाणारे ढग कुठे जातात आणि आपल्या कुठल्या सोयऱ्यांकडे उतरतात हे जाणून घ्यायला चोर्लासारखा दुसरा घाट नाही.