Goa University गोवा विद्यापीठात शिकणाऱ्या आणि वसतिगृहात राहणाऱ्या मुलींच्या सुरक्षिततेचा प्रश्‍न ऐरणीवर आला आहे. विशेष म्हणजे, ज्यांच्यावर अन्याय होतोय, अशा मुली आपले शिक्षण पूर्ण करण्यात अडचणी येऊ नयेत म्हणून हे अत्याचार निमूटपणे सहन करत आहेत, ही अत्यंत दुर्दैवाची बाब आहे.

हल्लीच एका महिला फॅकल्टीला मद्यप्राशन करून आलेल्या दुचाकीस्वारांनी धमकावण्याचा प्रकार कॅम्पसमध्ये घडला आहे. हा प्रकार अनेक मुलींबाबतही उघडकीस आला आहे. येथे सीसीटीव्ही कॅमेऱ्यासारखी कुठलीही अद्ययावत यंत्रणा नाही. कोविड महामारी संपल्यानंतर दररोज अनेक वाहने विद्यापीठ कॅम्पसबाहेर उभी केलेली आढळतात. ती नेमकी कशासाठी असतात व कोण येते-जाते, याचा कुणालाही थांगपत्ता नसतो. यातून अनेक गैरप्रकार घडत असल्याचे बऱ्याच प्राध्यापकांनी पाहिले आहे. मात्र, उघडपणे सांगण्याचे धाडस कुणीही करत नाही..

वसतिगृहात सहज प्रवेश!

विद्यापीठाच्या जागेवर बांधलेले डॉ. श्‍यामाप्रसाद मुखर्जी स्टेडियम खासगी एजन्सीला भाडेतत्त्वावर दिले आहे, जिथे व्यावसायिक हिताचे खुले कार्यक्रम सर्रास आयोजित केले जातात, ज्यात रात्री उशिरापर्यंत चालणाऱ्या भव्य पार्ट्यांचाही समावेश असतो.

प्रवेशद्वार नसलेल्या कॅम्पसमध्ये खासगी वाहनांची गर्दी अनेकवेळा दृष्टीस पडते. अनेकदा वाहनांची लांबच लांब रांग युनिव्हर्सिटी शॉपिंग सेंटरजवळ लागलेली दिसते, जिथून महिलांच्या वसतिगृहात कुणाच्याही लक्षात न येता जाणे सहज सोपे आहे.

कायमस्वरूपी वॉर्डनच नाही : सर्वांत चीड आणणारी गोष्ट म्हणजे, विद्यापीठात कायमस्वरूपी वसतिगृह वॉर्डन नाहीत, अगदी स्थापनेपासून. वसतिगृहे महिला प्राध्यापकांद्वारे चालवली जातात. त्या बिचाऱ्या प्राध्यापकांनी शिकवायचे की, वॉर्डन म्हणून काम पाहायचे?

वेळ कसा व कधी द्यायचा? प्राध्यापक म्हणून शिकवण्यासाठी वेळ द्यायचा की, वसतिगृहाच्या व्यवस्थापनासाठी वेळ द्यायचा? त्यामुळे येथे पूर्णवेळ वॉर्डन अत्यावश्यक आहे.