माई म्हणाली... 'माझ्या मुलांना सांभाळा'

पुन्हा एकदा 1000 हून अधिक मुले अनाथ झाली. पुन्हा एकदा अनाथ झाले कारण ज्यांनी या अनाथ मुलांना आधार दिला, आज तो आधार त्यांना कायमचा दुरावला. या 1000 मुलांची माई जग सोडून गेली… स्वार्थी जगात दातृत्वाच्या महामेरुने अखेरचा श्वास घेतला… ममताची सिंधू राहिली नाही… सिंधुताई सकपाळ (Sindhutai Sapkal) यांचे निधन झाले. पुण्यातील (Pune) गॅलेक्सी केअर रुग्णालयात मंगळवारी रात्री त्यांनी अखेरचा श्वास घेतला. दीड महिना त्या हॉस्पिटलमध्ये होत्या. महिनाभरापूर्वी त्यांचे हर्नियाचे ऑपरेशन झाले होते. अखेर मोठ्या मनाच्या सिंधू ताईंना हृदयविकाराचा झटका आला.

दरम्यान, सिंधुताई सकपाळ यांचे आयुष्य दीर्घायुषीही होते. देश स्वतंत्र झाल्यानंतर सिंधुताई सकपाळ यांनाही 1947 मध्ये आईच्या उदरातून स्वातंत्र्य मिळाले. वर्ध्यातील एका सामान्य कुटुंबात सिंधुताईंचा जन्म झाला. परंतु आई-वडिलांना मुलगा हवा होता. परंतु त्यांना सिंधुताई झाल्या.

सर्वांनी त्यांना नाकारले मात्र त्यांनी प्रत्येकाला आपलेसे केले

सिंधुताईंना काही समजत नसताना लग्न झालं. आणि ज्यावेळी सिंधुताईंना समजू लागलं तोपर्यंत लग्न मोडलं. मात्र सिंधुताईंनी केलेल्या कार्याला आज सगळा महाराष्ट्र सलाम करत आहे. सिंधुताईंना गर्भवती असताना सासरच्यांनी घराबाहेर काढले. कुमारिकेचे दरवाजे कधी बंद झाले? इथून पुढे येणाऱ्या संकटांचा सामना निकराने केला. कितीतरी रात्री त्या भुकेविना झोपल्या. रात्रीचा चंद्र त्यांना भाकरीसारखा दिसायचा.

पोट भरता येत नसताना ताई हजारो अनाथांच्या पोटाची खळगी भरायच्या

रात्र न् दिवस पाहिलेली स्वप्ने नक्कीच पूर्ण होतात. जगण्यासाठी खूप काही लागत नाही, एक साडी, एका वेळी जेवण… ही फक्त इच्छा आहे. त्यामुळे जिथं जिथं मिळालं तिथं-तिथं ऋणांनी नात बांधत गेले. सिंधुताई आपलं स्वप्न जगत होत्या. त्यानंतर त्यांनी पुण्यात सन्मती बाल निकेतन अनाथाश्रम बांधले.

आईने सोडून दिलेल्या मुलांची आई बनली

सिंधुताई अनाथ मुलांच्या आई बनल्या. एक ते दोन मुलांच्या नाहीतर हजार मुलांची माई बनल्या….. या 1200 हून अधिक मुलांपैकी अनेक मुले मोठी झाली आणि त्यांनी ताईंचे समाजसेवेचे संस्कार पुढे नेले आणि स्वत:चे अनाथालय बांधले, 'बघा मी किती नशीबवान आहे, मला एक-दोन नाही तर हजार मुले आहेत, असं सिंधुताई सातत्याने म्हणत असायच्या .' 700 हून अधिक सन्मान त्यांना मिळाले. त्या फक्त चौथी पास होत्या, परंतु त्यांनी पुढील काळात पुण्याच्या डीवाय इन्स्टिट्यूट ऑफ टेक्नॉलॉजी अँड रिसर्चमधून डॉक्टरेटची पदवी मिळाली.

जोपर्यंत ती जगेन, तोपर्यंत मुलांसाठीच...

समाजाकडून जे काही मिळाले, ते सर्व माईंनी मुलांसाठी खर्च केले. सिंधुताईंनी जिवंत असताना हजारो मुलांच्या गरजा भागवण्यासाठी रात्रंदिवस आपलं कार्य चालू ठेवलं. परंतु मृत्यू हा जप आणि संत यांच्यात फरक करत नाही. परंतु शेवटच्या क्षणीही जाताना त्या एकच सांगत राहिल्या, माझ्या लेकरांची काळजी घ्या…