Christmas In Goa: आपलेपणाची भावना हरवत चालली, पूर्वीसारखी 'ख्रिसमस' होत नाही; कॅरोलगायन, एकांकिका स्पर्धा गेल्या कुठे?

८०-९० च्या दशकात ख्रिसमसच्या काळात गोव्यातील अनेक पॅरिशमध्ये क्रीब्स, कॅरल गायन आणि एकांकिका स्पर्धेचे आयोजन होत असे. गावातील तरुण अशा उपक्रमांमध्ये सहभागी होण्याची वाट उत्सुकतेने पहात असत आणि ख्रिसमसच्या आधी दोन-तीन महिने उत्साहाने त्याची तयारी करत असत. पण अलीकडच्या काळात स्पर्धात्मक भावना मागे पडली आहे आणि जुन्या काळातील त्या आवडत्या स्पर्धा, ज्यात खूप बक्षिसे असत, त्या वाऱ्यावर गायब झाल्या आहेत.

१९६९-७०मध्ये चिंचिणी गावात कॅरोल गायन स्पर्धा मी सर्वप्रथम आयोजित केली होती. जेव्हा पहिली कॅरोल गायन स्पर्धा आयोजित करण्यात आली होती, तेव्हा सुमारे ६-७ गटांनी भाग घेतला होता त्यानंतर गोव्यातील वेगवेगळ्या गावांमध्ये हाच कार्यक्रम आयोजित व्हायला सुरुवात झाली. हळूहळू, या स्पर्धा लोकप्रिय झाल्या, पॅरिश गायन गट त्यात सक्रियपणे सहभागी होऊ लागले. पुढे कला आणि संस्कृती विभागाने अशा स्पर्धा देखील आयोजित करण्यास सुरुवात केली.

हा ट्रेंड जवळजवळ १० वर्षे चालू राहिला. मात्र ती सामुदायिक भावना आज पूर्वीच्या काळाच्या तुलनेत कमकुवत झाली आहे. गोव्यातील कुटुंबांमध्येही जवळचे बंध हळूहळू नष्ट होताना जाणवत आहेत. लोकांमधली आपलेपणाची भावना हरवत चालली आहे.

त्याशिवाय अशा स्पर्धांमध्ये घट होण्याची अनेक कारणे होती. २००० च्या सुमारास, या स्पर्धा हळूहळू संपू लागल्या. याची कारणे म्हणजे त्यातील राजकीय पक्षांचा सहभाग! त्याशिवाय स्पर्धेच्या ज्युरींना अशा पारंपारिक नाटकांची माहिती नव्हती आणि पात्र गटांना बक्षिसांपासून वंचित ठेवले गेले.

आज, केवळ वरवरचे रंगमंच सादरीकरण शिल्लक आहे, ज्यामध्ये लोकांचा कमी सहभाग आणि प्रेक्षकही कमी असतात. काही मोजक्याच पॅरिशमध्ये राज्य पातळीवर कॅरल गायन स्पर्धा आयोजित केल्या जातात. गावांमधील उत्सवाच्या काळातील एकांकिका स्पर्धा तर गायबच झाल्या आहेत. त्या खरे तर पुनरुज्जीवित करण्याची आवश्यकता आहे.

डॉ. मॅक्स फुर्तादो