पुरुष, स्त्री किंवा इतर कोणतेही लिंग, व्यक्ती कोणीही असो, सहसा प्रेम ही त्याच्यासाठी सर्वात खोल भावना असते. हे असे सामर्थ्य देते की जगातील सर्व संकटे सोपी वाटतात. प्रेम केवळ मानसिकच नाही तर शरीराचाही त्यात मोठा वाटा असतो. मानव सोडला तर इतर जवळपास सर्व प्रजातींचे नर आणि मादी केवळ लैंगिक संबंधांसाठीच एकमेकांकडे आकर्षित होतात. कदाचित हे एक कारण आहे की लोक लैंगिक संबंधांवर आधारित नैतिकतेचे प्रश्न अनेकदा उपस्थित करतात. लैंगिकता ही जीवनाची वस्तुस्थिती आहे आणि त्याशिवाय जीवन शक्य नाही. या विषयावर अथर्ववेदात काय लिहिले आहे ते जाणून घेऊया.

(Sexual Relation Mention in Atharvaveda)

ऋग्वेदातील नासादीय सूक्तानुसार या जगात काहीही नसताना भगवंताने आपली मानसिक क्षमता वापरून 'काम' भावनेला जन्म दिला. या काम भावनेमुळेच जग निर्माण झाले. पुराणातही लैंगिकता आणि काम भावनेबद्दल सखोल माहिती आहे.

अर्थवेदाने हे तत्त्व मान्य केले आहे आणि कामाची एक मोठी आणि विस्तृत व्याख्याही दिली आहे. अथर्ववेदानुसार, लैंगिक संबंध हे दोन व्यक्तींच्या समजुतीतून निर्माण झालेले परस्पर संबंध आहेत. लक्षणीय गोष्ट म्हणजे, कामाचा लोकप्रिय वापर लैंगिक संबंधांसाठी आहे.

दोन व्यक्तींच्या लैंगिक संबंधांबद्दल अथर्ववेदात काय लिहिले आहे?

प्रेमाचे भौतिक स्वरूप अथर्ववेदात चांगले स्पष्ट केले आहे. हे प्रेम दोन प्रेमी, जोडीदार यांच्यातील प्रेम किंवा पती-पत्नीमधील प्रेम असू शकते. असे लिहिले आहे की, जेव्हा स्त्री-पुरुष एकमेकांच्या प्रेमात पडतात तेव्हा ते आपले प्रेम दर्शवण्याचा प्रयत्न करतात. याचा त्यांच्यावर चांगला परिणाम होतो. या काम भावनेमुळे स्त्री-पुरुष दोघांच्याही शारीरिक आणि मानसिक आरोग्यात कमालीचे बदल दिसून येतात. काम भावनेमुळे आणि लैंगिक संबंधांमुळे त्यांच्यातील प्रेम वाढते. अथर्ववेदानुसार असेही सांगण्यात येते की, जेव्हा हे प्रेम परिपक्व होते तेव्हा ते शरीराद्वारे म्हणजेच लैंगिक संबंधांद्वारे व्यक्त होते.