होमिओपॅथिक औषधाचे (Homeopathic medicine) तत्त्व शरीरिरीक व्याधी दुर करण्यास मदत करते. होमिओपॅथिक औषधांमध्ये वनस्पती (Plants) आणि खनिज (Minerals) पदार्थांसारख्या नैसर्गिक गोष्टींचा वापर केला जातो. या गोष्टींपासून अत्यंत लहान आकाराचे औषधे तयार केली जातात. जे साखरेच्या दाण्यापेक्षा थोडे मोठे आहेत. ही औषधे जिभेवर ठेवून चोखली जातात. पण तुम्हाला माहीत आहे का होमिओपॅथीची औषधे जिभेवर ठेवूनच का चोखली जातात? वास्तविक, होमिओपॅथीचे तज्ज्ञ त्यामागील विज्ञानाच्या तर्काचा आधार देतात. त्यांच्या मते, होमिओपॅथिक औषधांचा मज्जासंस्थेवर थेट परिणाम होतो, जी जिभेतूनच मज्जासंस्था सक्रिय करते.

मज्जासंस्था जिभेशी जोडलेली असते

होमिओपॅथिक औषधे थेट आपल्या मज्जासंस्थेला उत्तेजित करण्यासाठी बनविली जातात. संपूर्ण मज्जासंस्था जिभेशी जोडलेली असल्याने ही औषधे आपण जिभेवर ठेवतो. जिभेवर ठेवली नाही तर त्याचा उपयोग होणार नाही. जिभेवर ठेवल्याने औषधाचा परिणाम एकाच वेळी संपूर्ण मज्जासंस्थेवर होतो. जोपर्यंत औषध मज्जासंस्थेत प्रवेश करत नाही तोपर्यंत दुसरे काही खाण्यास किंवा चोखण्यास सक्त मनाई केली जाते. त्यामुळे होमिओपॅथिक औषधे घेतल्यानंतर अर्धा तास आधी आणि अर्धा तास काहीही खाण्यास किंवा पिण्यास डॉक्टर परवानगी देत नाही.

म्हणून औषधे जिभेवर चोखून घेण्यास सांगतात

या संदर्भात यूट्यूबवर अनेक व्हिडिओ पोस्ट केले जातात. यामध्ये जिभेतील मज्जातंतूचे औषध कसे प्रभावी ठरतात हे सांगितले जाते. होमिओपॅथिक औषधांची क्रिया तोंडातून सुरू होते. बहुतेक चेतापेशी जिभेला जोडलेल्या असतात. म्हणूनच होमिओपॅथीचे डॉक्टर औषधे जिभेवर चोखून घेण्यास सांगतात जेणेकरून औषधांतील रसायने जिभेवर पसरून प्रत्येक चेतापेशीत जातील. शरीरात कुठेही समस्या असेल तर त्या अवयवांपर्यंत औषधे मज्जातंतूंद्वारे पोहोचतात. मात्र काही द्रव स्वरूपातील होमिओपॅथिक औषधे जीभेने घेऊ शकत नाहीत.

जीभेवर औषध ठेवण्यामागील विज्ञान

होमिओपॅथिक औषध जिभेवर ठेवल्यावर औषधात असलेले रसायन जिभेखालील म्यूकस मॅब्रेनच्या संपर्कात येते. हे रसायन संयोजी ऊतींमध्ये (connective tissue) पसरते. या खाली एपिथेलियम (epithelium) पेशी आहेत ज्यात असंख्य केशिका (capillaries) असतात. औषधात असलेली रसायने या नळ्यांद्वारे रक्ताभिसरण यंत्रणेपर्यंत पोहोचतात. होमिओपॅथिक औषधांचा उद्देश हा रसायन थेट प्रभावित अवयवांपर्यंत पोहोचवणे हा आहे. आपण कोणतेही अॅलोपाथी औषध खाल्ल्यावर ते प्रथम आतड्यात जाते. येथे ते रक्ताभिसरणात येण्यापूर्वी यकृताच्या संपर्कात असते. त्यातही वेळ जातो आणि इतर अवयवांवरही परिणाम होतो. पण होमिओपॅथिक औषध थेट रक्ताभिसरणापर्यंत पोहोचते. त्यामुळे ते प्रभावित अवयवांपर्यंत वेगाने पोहोचते. इतर औषधांच्या विपरीत, ते फक्त लाळ एंझाइमच्या (salivary enzymes) संपर्कात येते. ज्याचा आपल्या शरीरावर कोणाताही साईड इफेक्ट होत नाही.