Blood Cancer च्या वाढीस मधुमेह देऊ शकतो गती, अभ्यासात नवे खुलासे

Diabetes can accelerate the chances of blood cancer, new revelations in study:

मधुमेह नसलेल्या व्यक्तींच्या तुलनेत मल्टिपल मायलोमा, अस्थिमज्जामधील प्लाझ्मा पेशींचे रक्त घातकता असलेल्या लोकांचा जगण्याचा दर कमी असतो. ब्लड अ‍ॅडव्हान्सेसमध्ये प्रकाशित झालेल्या अभ्यासानुसार, मधुमेहामुळे जगण्यातला हा फरक श्वेत रूग्णांमध्ये उपसमूह विश्लेषणात आढळून आला परंतु कृष्णवर्णीय रूग्णांमध्ये नाही.

रोग नियंत्रण आणि प्रतिबंध केंद्रांनुसार, 13% अमेरिकन लोकांना मधुमेह आहे. आणि याचा प्रसार वेगाने वाढत आहे. अमेरिकेतील बहुसंख्य गैर-हिस्पॅनिक कृष्णवर्णीय प्रौढांना मल्टिपल मायलोमा आहे. जो दुसऱ्या क्रमांकाचा सर्वात घातक रोग आहे.

यावेळी अभ्यासकांनी काही उंदरांवर प्रयोग केल्यानंतर असे समोर आले की, मधुमेहाशी संबंधित उच्च इन्सुलिन पातळी रक्ताच्या कर्करोगाच्या वाढीस गती देऊ शकते.

मेमोरियल स्लोन केटरिंग कॅन्सर सेंटरच्या मल्टिपल मायलोमा स्पेशालिस्ट डॉ. उर्वी शाह, यांनी स्पष्ट केले की, “मल्टिपल मायलोमा आणि डायबिटीज असलेल्या रूग्णांमध्ये जगण्याचा दर कमी असतो हे आम्हाला पूर्वीच्या अभ्यासातून माहीत होते.

“परंतु आम्हाला माहित नव्हते की, हे परिणाम वंशांमध्ये कसे वेगळे आहेत. कृष्णवर्णीय विरुद्ध गोर्‍या व्यक्तींमध्ये मधुमेह अधिक सामान्य आहे आणि आम्हाला हे समजून घ्यायचे आहे की हा फरक दोन्ही स्थिती असलेल्या रूग्णांच्या आरोग्याच्या परिणामांमध्ये भूमिका बजावू शकतो का.”

संशोधकांनी दोन शैक्षणिक वैद्यकीय केंद्रांमधून एकाधिक मायलोमा असलेल्या 5,383 रुग्णांच्या इलेक्ट्रॉनिक आरोग्य सेवा नोंदींमधून डेटा संकलित करून, एक पूर्वलक्षी अभ्यास केला. यामध्ये समाविष्ट असलेल्या रुग्णांपैकी पंधरा टक्के रुग्णांमध्ये मधुमेहाचे निदान होते. यात श्वेतवर्णीय १२% आणि २५% कृष्णवर्णीय रुग्ण होते.

यानंतर डॉ. शाह आणि सहकाऱ्यांनी असे निरीक्षण केले की, मायलोमा आजार असलेल्या रुग्णांमध्ये, मधुमेह नसलेल्या रुग्णांपेक्षा मधुमेह असलेल्या रुग्णांचे जगण्याचे प्रमाण कमी होते. वंशानुसार परिणामांचे विश्लेषण करताना, त्यांना आढळले की मायलोमा आणि मधुमेह असलेल्या गोर्‍या रूग्णांमध्ये मधुमेह नसलेल्या रूग्णांपेक्षा कमी जगण्याचा दर आहे, परंतु त्यांनी कृष्णवर्णीय रूग्णांमध्ये हा शोध पाहिला नाही.

डॉ. शहा पुढे म्हणाल्या की, साधारणपणे वयानुसार मधुमेह होण्याचा धोका वाढतो. अभ्यासाचे निष्कर्ष हे देखील दर्शवतात की, वयोमानानुसार एकूण जगण्याची क्षमता कमी होते. विशेष म्हणजे, या गटात, ६० वर्षांपेक्षा जास्त वयाच्या श्वेत रूग्णांपेक्षा 45-60 वर्षे वयोगटातील कृष्णवर्णीय रूग्णांमध्ये मधुमेहाचे प्रमाण 50% जास्त होते.

तरुण रुग्ण वृद्ध व्यक्तींपेक्षा एकाधिक मायलोमा उपचार अधिक चांगल्या प्रकारे सहन करू शकतात आणि हे फरक जगण्याच्या परिणामांमध्ये निरीक्षण केलेल्या काही वांशिक फरक तपासकांना स्पष्ट करू शकतात.

या निष्कर्षांमागील यंत्रणा तपासताना, डॉ. शाह आणि सहकाऱ्यांनी असे निरीक्षण केले की, अनुवांशिकदृष्ट्या इंजिनीयर केलेल्या माऊस मॉडेल्समध्ये, मल्टिपल मायलोमा ट्यूमर नॉन-डायबेटिक नियंत्रणांपेक्षा लठ्ठ नसलेल्या मधुमेही उंदरांमध्ये अधिक वेगाने वाढतात.

या उंदरांमध्ये ट्यूमरच्या वाढीच्या अंतर्निहित जैविक यंत्रणेचा अभ्यास केल्यानंतर, संशोधकांना असे आढळून आले की मधुमेही उंदरांमध्ये इन्सुलिन-संबंधित सिग्नल जास्त प्रमाणात सक्रिय होते, ज्यामुळे मधुमेहाशी संबंधित उच्च इन्सुलिन पातळी कर्करोगाच्या वाढीस गती देऊ शकते.