साखळी: आमचे साखळीत स्टेशनरी दुकान. पप्पा आणि मम्मी हे दुकान सांभाळतात. त्या बळावर माझ्या स्वप्नांना भरारी मिळेल का? हा प्रश्न मनात घोंघावत असतानाच पप्पांचे ‘उंच उंच भरारी घे रे माझ्या चिमण्या...’ हे उदगार आजही माझ्या मनात आहेत. पप्पांमुळेच मी स्वप्नांना गवसणी घालू शकले. हे विधान आहे इंडिगो कंपनीतील ‘फर्स्ट ऑफिसर’ रिचा लवू गोवेकरचे.

कमर्शियल पायलट लायसन्स हा कोर्स करून आकाशात विमानाने झेपावणे, हे तिचे स्वप्न होते. या स्वप्नाला पंख दिले तिच्या वडिलांनी. ‘फादर्स डे’च्या निमित्ताने तिने आपल्या वडिलांविषयी भावना व्यक्त केल्या.

ती म्हणाली, मी विमान पायलट होण्याची इच्छा प्रकट केली, त्यावेळी पप्पा भक्कमपणे माझ्या मागे उभे राहिले. या कोर्ससाठी खूप पैसे लागणार, याची मला जाणीव होती. पण पप्पा म्हणाले, ‘तुला हा कोर्स करायचाय ना, तर चल तू त्याची चौकशी कर. बाकी काहीच विचार करायचा नाही. केवळ तुझ्या ध्येयावर लक्ष केंद्रित कर.’ हे शब्द आजही मला आठवतात.

अन् पप्पा-मम्मीच्या आनंदाला उधाण

आपली लेक एकटीच परगावी राहणार, तिच्या जेवणाचे हाल, गोव्याचे जेवण आणि तिथले जेवण यात मोठा फरक. आपली मुलगी कशी एडजस्ट करेल, या विचारात पप्पा - मम्मी नेहमीच टेन्शनमध्ये असायचे. पण त्यांना मी धीर दिला. दीड वर्षाचा हा कोर्स; पण मध्येच कोविड महामारी व इतर तांत्रिक अडचणींमुळे कोर्सला थोडा विलंब झाला. पण कोर्स संपवून मी गोव्यात परतले, तेव्हा पप्पा आणि मम्मीच्या तोंडावरील आनंद, समाधान पाहून मी त्यांच्यासाठी संपूर्ण जगाचा आनंद सोबत आणल्याची अनुभूती मला आली.

अडथळ्यांची शर्यत; पण जिद्द कायम

बारामती येथे कमर्शियल पायलट लायसन्स कोर्स करण्यासाठी प्रवेश मिळवला. त्यासाठी रवाना होणार, इतक्यातच पप्पांना हृदयविकाराचा झटका आला. हा काळ माझ्यासाठी अत्यंत नाजूक होता. पप्पांना बरे वाटल्यावर जेव्हा त्यांच्या कुशीत बसले, तेव्हा त्यांनी, ‘तू माझी चिंता करू नकोस, तुझ्या कोर्सवर फोकस कर, मी लवकरच बरा होईन’ असा मलाच धीर दिला. त्यांना मला पायलट झालेले पहायचे होते. त्यानंतर अवघ्याच दिवसांनी मी या कोर्ससाठी रवाना झाले.